Specyficznymi cechami odznacza się bieszczadzki klimat. Góry te dzieli zarówno od Bałtyku, jak też Morza Czarnego odległość około 600 km. Jest to najbardziej kontynentalny skrawek obszaru Polski. Duży wpływ na klimat wywierają masy powietrza napływającego znad Niziny Węgierskiej, którym towarzyszą ciepłe, suche wiatry. Roczna suma opadów waha się w Bieszczadach w granicach od 800-1200 mm, przy czym, w odróżnieniu do innych pasm karpackich, większa ilość opadów występuje jesienią niż na wiosnę.

Charakterystyczną cechą bieszczadzkiego klimatu jest upalne lato z ciepłymi południowymi i południowo-wschodnimi wiatrami. Zimy odznaczają się obfitymi opadami śniegu i stosunkowo dużymi spadkami temperatur. Jednakże od czasu zbudowania zapór na Sanie w Myczkowcach i Solinie, w znacznej części regionu zimy stały się łagodniejsze. Zbiorniki wodne o pojemności ponad 500 mln m3, poprzez zmagazynowanie ciepła w okresie letnim wpływają na podnoszenie średniej temperatury w zimie i zmniejszanie się zarówno rocznych, jak i dobowych jej amplitud. Nastąpiło ograniczenie przymrozków w okresie wiosennym i jesiennym, wydłużył się okres wegetacji roślin.